Zo begint ��n van de meest gekende vari�teiten � de zeekarper � zijn leven als vrouwtje en wordt het later een mannetje. Bij de zeebrasem en de dorade royale is het net omgekeerd. Dat kenmerk, dat tweeslachtigheid (of hermafroditisme) heet, maakt de soort bijzonder gevoelig voor bevissing. Om de vissoort geen schade toe te brengen zou er bij de visvangst speciale aandacht moeten besteed worden aan de verspreiding van de leeftijdsgroepen en aan de vangperioden. Het is absoluut geen sinecure om een evenwichtige aanwezigheid van de beide seksen in het aanwezige brasembestand te verzekeren.
Kwekerij
Gelukkig is de dorade bij uitstek een soort die in aquacultuur gekweekt wordt. Dat is althans het geval voor de dorade royale, waarvan de Europese productie (150.000 ton) op tien jaar tijd meer dan verdubbeld is. Na lange tijd artisanaal te zijn gekweekt in de lagunes en de zilte vijvers in Spanje en Itali�, werd de soort het voorwerp van een intensieve kweek vanaf de jaren 1980. De vissen, die daarbij vetgemest worden in bassins op het land (Griekenland, Spanje, Itali�) of in kooien in de zee (Canarische Eilanden en Middellandse Zee), bereiken hun commerci�le lengte van een dertigtal centimeter al na gemiddeld anderhalf jaar.
De belangrijkste dorade waar in de natuur op gevist wordt, is de zeekarper, die te vinden is in de noordoostelijke zone van de Atlantische Oceaan. Het dier leeft eerder solitair of in kleine groepjes. Om die reden moet die soort met mate gegeten worden. De beschikbaarheid van deze vis in de viskraampjes is trouwens eerder onregelmatig. De zeebrasem, een derde soort van deze brasemfamilie, vind je ongeveer in dezelfde wateren terug, maar die mag eigenlijk absoluut niet meer gegeten worden omdat de voorraden ervan gesmolten zijn als sneeuw voor de zon. Zo is de zeebrasem bijvoorbeeld zo goed als verdwenen uit de Golf van Gascogne.
De ravages van de gulzigheid
Mensen die op een bewuste manier willen consumeren zijn uiteindelijk het beste af om zich toe te spitsen op de dorade royale. Die is immers afkomstig van de kwekerij en daar geldt geen enkele limiet voor de vangst. Maar we mogen toch de courante aanmerkingen op de aquacultuur niet vergeten! Zo is er 3 � 4 kg meel van uit de zee gerukte vissen (haringen, sardines, makrelen e.a.) nodig om 1 kg dorade in aquacultuur te produceren. Bovendien gebruiken de meeste kwekerijen grote hoeveelheden antibiotica. Toch zijn bepaalde producties als "biologisch" gecertificeerd. Dat geldt voor de kwekerijen die geen vismeel gebruiken, matig gebruikmaken van geneesmiddelen en bijzondere maatregelen toepassen ter bescherming van de wateren waar de bassins in uitmonden.
Een recept u voorgesteld door Move-Eat:
Doradetartaar
Het OIVO heeft bovendien een viskalender gepubliceerd, zodat u te weten kan komen welke periode het best geschikt is voor de consumptie van enkele vaak gegeten vissoorten. |