Het doel van die controles is nagaan of het leidingwater conform is met de Europese wetgeving en voldoet aan de criteria opgelegd door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).
Heel wat consumenten staan echter weigerachtig tegenover het idee om leidingwater te drinken omdat ze vinden dat het soms naar chloor ruikt en smaakt.(1) Maar hoe komt dat, denk je? Je mag niet vergeten dat het water, voordat het uit je kraan stroomt, al kilometers afgelegd heeft in de leidingen. Om de waterkwaliteit op peil te houden en elk gevaar voor besmetting te voorkomen, voegen de distributiemaatschappijen zeer kleine doses chloor toe. De chloor verhindert de voortplanting van de bacteri�n en garandeert op die manier dat het water drinkbaar blijft tot aan de kraan. In kleine doses is chloor helemaal niet schadelijk voor de gezondheid. Integendeel zelfs: het biedt een bijkomende garantie tegen besmetting van het water.
Voor de consumenten die hun twijfels hebben, heeft het OIVO volgende test uitgewerkt: Leidingwater: de test.
Naast de chloorgeur en �smaak is er ook de witachtige kleur die consumenten de lust ontneemt om van het water te drinken, hoewel ook dat helemaal niet wijst op iets slecht voor het organisme. Die witte kleur is immers niet te wijten aan kalk, maar aan de aanwezigheid van luchtbelletjes in het water. Het gaat daarbij om lucht die in de leidingen thuis uit het water vrijkomt bij een daling van de druk of wanneer de temperatuur in huis hoger is. Als de lucht uit het water ontsnapt is, wordt dat water helder van kleur. Dat verschijnsel heeft geen enkele invloed op de gezondheid.
Conclusie: kraantjeswater is niet alleen goedkoper en binnen eenieders bereik, maar ook milieuvriendelijker want het moet niet door de consument vervoerd worden (thuislevering via de waterleiding) en er zit geen plastic verpakking omheen, wat erop neerkomt dat elke nutteloze CO2-uitstoot vermeden wordt.
(1) Aquawal.be. |