Erger nog: botsingen tussen grote vissersboten en kleine lokale sloepen kosten volgens een getuigenis van een Senegalese visser regelmatig mensenlevens. Bepaalde vissoorten zijn in Europese wateren schaars of beschermd, waardoor Europese vissersboten naar buitenlandse wateren trekken. Die vangst vertegenwoordigt ongeveer een vierde van de 1,2 miljoen ton die ze per jaar opvissen.
Greenpeace klaagt de oneerlijke concurrentie aan tussen de reusachtige vissersboten en de plaatselijke kleine vissers, die verplicht worden om verder en langer uit te varen en desondanks met een kleinere vangst huiswaarts keren dan vroeger. Niet alleen wordt de handel zo moeilijker, de gevolgen zijn nog erger wanneer het zover komt dat de plaatselijke bevolking zelf niet meer aan vis geraakt.
Greenpeace heeft samen met vertegenwoordigers van de Afrikaanse vissers hebben vergaderd met de Europese commissaris voor visserij en drong aan op een partnerovereenkomst met de Europese Unie, waarin rekening gehouden wordt met de gemeenschappen die leven van de visvangst. 'Alle Europese landen zijn hierbij betrokken, ook zij die geen enkel schip in Afrikaanse wateren hebben, zoals Belgi�. Ook de Belgen eten namelijk vis die afkomstig is uit die wateren', benadrukt Greenpeace. Het OIVO is van mening dat er een vrijwillig begeleidingsbeleid ingevoerd moet worden met als doel de lokale vissers te steunen voordat het te laat is.
Voor het OIVO legt deze aanklacht de vinger op de fundamentele kwestie van de overbevissing. De gevolgen in het geschetste geval doen zich gevoelen van zodra de lokale vissoorten bedreigd worden en de plaatselijke bevolking niets meer te eten heeft.
|