De beide groepen slakken worden gemonitord met glasvezeltoestelletjes die hun hartslag en beweegritme kunnen meten. Hoe meer de lucht vervuild is, hoe sneller de hartslag en het ademhalingsritme van de slakken. Doordat de slakken zo traag bewegen, zijn ze bovendien gemakkelijk te observeren.
Deze slakkensoort werd niet zomaar gekozen. Niet alleen hebben ze longen, ze worden ook tot 20 cm lang en dragen een schelp met zich mee waar de uitrusting aan bevestigd kan woren. De techniek werd ontwikkeld door de Russische Academie voor de Wetenschappen. Over het kostenplaatje is niets bekend.
Vodokanal is met dit soort experiment niet aan zijn proefstuk toe. Het bedrijf kwam al in het nieuws in 2005, toen rivierkreeftjes ingezet werden om de kwaliteit van het water van de Nevarivier in Sint-Petersburg te controleren. Greenpeace is eerder sceptisch over het gebruik van weekdieren om de kwaliteit van lucht en water te controleren. De organisatie vraagt dat Vodokanal gegevens bekend maakt die bewijzen dat deze techniek meetbare resultaten oplevert. Zolang dat niet gebeurt, blijft Greenpeace het een ontransparante techniek noemen. Zij hebben vorig jaar al geprobeerd binnen te geraken in het waterzuiveringsstation om waterstalen te verkrijgen, maar zonder succes.
Het OIVO is verheugd dat de watermaatschappij van Sint-Petersburg zo bekommerd is om de luchtvergiftiging en dat de vervuilende uitstoot van een fabriek opgemeten wordt. Het OIVO treedt echter ook de stelling van Greenpeace bij dat de gebruikte meettechnieken, hoe origineel ook, tegelijkertijd weinig transparant zijn. Het OIVO is van mening dat het beter zou zijn dat er resultaten vrijgegeven worden die de effici�ntie van de methode bewijzen. De techniek kan dan mogelijk ook door anderen gebruikt worden.
|