Voeding: keuzes die wegen op het milieu Volgens thema Voeding         Gepubliceerd : 01/03/2007 Categorie: Artikel

We staan er vaak niet bij stil wanneer we een lekkere maaltijd aan het verorberen zijn, maar op dat eigenste moment zijn we bezig grote druk op het milieu uit te oefenen. Velen onder jullie zullen zich nu afvragen waar die uitspraak vandaan komt, maar lees de volgende paragrafen en je zult zien dat er een grote kern van waarheid in zit. Die maaltijd verschijnt niet zomaar op je bord. Er gaan een hele reeks van productieprocessen aan vooraf alvorens je kan genieten van ��n van de meest essenti�le geneugten van het leven: eten. Vroeger was het relatief eenvoudig. Je stapte de tuin in, oogstte enkele groenten, slachtte eventueel een varken of kip en begon aan de bereiding van je maaltijd. De milieulast hiervan was zeer beperkt. Tegenwoordig gaat het er anders aan toe en spijtig genoeg is onze eetcultuur niet meer in ��n korte paragraaf samen te vatten. In den beginne is er de boer. Net zoals vroeger bewerkt hij nog steeds zijn velden om de beste groenten, fruit en granen voort te brengen. Toch zijn er enkele verschillen. Machines crossen door het landschap bij oogsten, zaaien en besproeien van de kostbare grond, pesticiden dringen langzaam maar zeker de bodem in en het vee loopt niet meer in de vrije natuur maar zit opgesloten in energieverslindende prefab constructies. Dan hebben we het nog niet eens gehad over serres die dag en nacht klimatologisch worden gecontroleerd en waar tropische temperaturen worden gecre�erd in het putje van de winter. De energiefactuur van zo een serre zou ik in alle geval niet willen betalen. Vroeger kookte men vaak nog zelf. Tegenwoordig begint de avond in veel gevallen niet meer met een zelfgemaakte maaltijd maar met een kant-en-klaar, veel-kruiden-weinig-smaak, zet-maar-in-de-microgolf, plat prepareetje. Om die maaltijden zo kant-en-klaar te maken, heeft de voedingsindustrie energie nodig. Allereerst om alle basisingredi�nten naar de fabriek te transporteren en vervolgens om alles te bereiden. "Dat kost toch niet zoveel energie", hoor ik u al denken. Staalindustrie en chemische nijverheid, die verbruiken pas energie. Toch even opletten met die gedachte en eens kijken naar de volgende cijfers: in Engeland produceert de voedingsindustrie 4,5 miljoen ton CO2. De enorme staalnijverheid in hetzelfde land produceert 10 miljoen ton CO2 en de chemische nijverheid 7 miljoen ton. U ziet het: de bijdrage van de voedingsindustrie is niet te onderschatten wanneer ze kan concurreren met dergelijke "zware" industrie�n. Dit is dan nog enkel voor de productie van voedingsproducten. Dit is dus niet voor het transport naar de fabriek, het transport van de fabriek naar de grote verdeelcentra en het transport van de verdeelcentra naar de winkels. Allemaal om u de keuze te geven uit een enorme waaier aan exotische en klaargemaakte voedingsproducten. Wie klaagt dat er te veel vrachtvervoer op de baan is? Dat de emissies (CO2, fijn stof...) van het wegverkeer te hoog zijn? En durf niet te zeggen dat het allemaal nog wel meevalt, want voorbeelden van absurde situaties zijn er genoeg. Grijze garnalen die in Belgi� worden gevangen, naar Marokko worden gestuurd om gepeld te worden en dan terug in Belgi� worden verkocht. Wie komt er in hemelsnaam op zo een idee? Er gaat dus heel veel energie verloren vooraleer uw maaltijdje bij u in de ijskast terechtkomt. En wat dan gebeurt is zo mogelijk nog cynischer. Doordat voor iedereen exotische producten, met duizenden transportkilometers, de normaalste zaak van de wereld zijn geworden dragen we geen zorg meer voor onze voedingsproducten. Meer dan 30kg voedingsproducten wordt immers door het gemiddelde Brusselse gezin in de vuilnisbak gegooid. En denk maar niet dat het ergens anders beter is. Een licht gevlekte appel uit Nieuw-Zeeland, die meer dan 15000 km gereisd heeft, wordt vanwege dat vlekje zonder nadenken weggegooid. Die appel heeft meer gereisd dan sommige mensen in hun hele leven doen en toch hebben we er geen respect voor. Daarmee komen we tot de kern van de zaak. We moeten opnieuw leren beseffen dat voeding niet zomaar op ons bord belandt. Voedsel is een industrieel product geworden met alle uitwassen en misbruiken die hiermee gepaard gaan. Deze uitwassen worden op de website aangepakt en daarenboven krijgt u de kans om de situatie te veranderen want enkel de situatie aanklagen is te gemakkelijk voor ons. Wij willen verandering teweegbrengen en dus geven we jullie meer dan 100 tips om de scheve situatie recht te zetten. Begin er nog vandaag aan.