Een label wordt niet zomaar toegekend Volgens thema Etikettering & Reclame         Gepubliceerd : 25/05/2007 Categorie: Artikel

Op de productverpakkingen vinden we nog alsmaar meer logo's en pictogrammen, zoveel zelfs dat de consumenten er niet meer wijs uit geraken. De meeste van die pictogrammen zijn bedoeld om de consument te informeren en hem ethische of productiegaranties te bieden. De moeilijkheid ligt in het feit dat de inhoud en de garanties, waarvoor die grafische symbolen staan, enorm vari�ren van product tot product. Sommige worden extern en ernstig gecontroleerd, andere niet. Het is niet altijd mogelijk om van sommige labels de betekenis te zien of de toekenningscriteria te herkennen. Hoe kan de consument er zich dan nog in terugvinden? Meer nog: sommige labels leunen dichter aan bij een collectief merk dan bij een echte kwaliteitscertificatie. De Raad voor het Verbruik heeft na lang beraad een advies over de labels geformuleerd (advies nummer 334). In dat advies verdedigt de Raad de idee dat het goed zou zijn om een onderscheid te maken tussen de labels, de collectieve merken en de zelftoegekende labels. Om dat te verduidelijken, stelt het OIVO in het advies een definitie voor van wat een label zou moeten zijn: "Wordt beschouwd als een label: elk herkenningsteken (zoals, bijvoorbeeld, een term of een pictogram) waardoor een producent of dienstverstrekker de consument informeert over de specifieke kwaliteiten die zijn product(en) of dienst(en) kenmerken teneinde de verkoop ervan rechtstreeks of onrechtstreeks te stimuleren." Basisvoorwaarden "Kan als een label worden beschouwd: het pictogram dat... een meerwaarde garandeert in vergelijking met de wettelijke beschikkingen; toegekend wordt door een organisme dat onafhankelijk staat ten overstaan van de producent of dienstverstrekker en dat regelmatig een controle vooraf en achteraf uitvoert op de producten of diensten waaraan het label hangt; conform is aan een transparant en officieel door de overheid erkend lastenkohier, en dat onderworpen wordt aan de controle van een organisme dat hiertoe door de overheid geaccrediteerd werd; gemakkelijk herkenbaar en te begrijpen is voor de consument; duidelijk, ondubbelzinnig en precies informeert over de toegevoegde waarde." Doelstellingen van deze basisvoorwaarden Punt 1: Een label moet aangeven dat het meer biedt dan wat verplicht is . Punt 2: De controle moet uitgevoerd worden door een onafhankelijke en bevoegde externe auditeur. Die controle moet regelmatig gebeuren omdat de productie mettertijd kan evolueren. Punt 3: Alle actoren op de markt moeten in staat zijn om informatie te bekomen over de betekenis of de inhoud van de voorgestelde labels. Als het lastenkohier officieel erkend en gecontroleerd wordt, mag het niet aan de omstandigheden aangepast worden. Het pictogram zal een kenmerk (vorm, kleur,...) moeten hebben dat aangeeft dat het aan een door de Staat georganiseerde controle onderworpen wordt. Dat is een teken dat het pictogram ernstig te nemen is. Referentie Advies 334 inzake labels van de raad voor het verbruik http://mineco.fgov.be/protection_consumer/councils/consumption/pdf_adviezen_2005/334.pdf.